Dla konwertytów z wyznania ewangelickiego.

1. Które prawdy wiary katolickiej przyjmuje wyznanie ewangelickie?
Wyznanie ewangelickie przyjmuje następujące artykuły wiary katolickiej:

1. że jest jeden Bóg;
   
2. że są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty;
   
3. że druga Osoba Boska stała się człowiekiem, aby nas przez śmierć krzyżową odkupić i wiecznie zbawić;
   
4. że Jezus Chrystus założył Kościół, do którego wstęp otwiera chrzest święty;
   
5. że chrzest jest sakramentem odrodzenia z wody i Ducha Świętego.

2. Jakie są najważniejsze różnice w nauce wiary pomiędzy wyznaniem ewangelickim i katolickim?
Najważniejsze różnice w nauce wiary pomiędzy obu wymienionymi wyznaniami są następujące:

1. Kościół ewangelicki uczy, że jedynym źródłem objawienia Boskiego jest Pismo św., a według nauki Kościoła katolickiego źródłami Objawienia Bożego są Pismo św. i Tradycja (ustne podanie).
   
2. Kościół ewangelicki uczy, że Pismo św. może każdy dowolnie sobie tłumaczyć. Według katolickiej nauki jedynie Kościołowi przysługuje prawo rozstrzygania o autentycznym rozumieniu Pisma św.
   
3. Kościół katolicki uczy, że sama wiara nie wystarcza do zbawienia, do usprawiedliwienia bowiem potrzeba wiary i dobrych uczynków. ("Jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa" - Jk 2, 26; Mt 19, 17; 1 Kor 13, 1-13; Mt 7, 21; Ga 5, 6; Rz 2, 6-10; Hi 34, 11). Protestanci zaś uczą, że można być zbawionym przez samą wiarę, chociaż już w tzw. wyznaniu augsburgskim to słowo "sama" opuszczają.
   
4. Według nauki kościoła ewangelickiego są dwa sakramenty, tj. chrzest i Sakrament Ołtarza. Kościół katolicki zalicza ponadto do sakramentów św.: bierzmowanie, pokutę, ostatnie namaszczenie, kapłaństwo i małżeństwo. Poza tym Kościół katolicki uczy, że Msza św. jest istotną i prawdziwą ofiarą zadośćuczynną za żywych i umarłych i że Jezus Chrystus jest rzeczywiście obecny pod postaciami chleba i wina, tak długo, jak długo trwają postacie chleba i wina. Ewangelicy przyjmują obecność Chrystusa wyłącznie w chwili przyjmowania Komunii. Obecność tę rozumieją raczej jako tylko symbol, a nie jako obecność rzeczywistą i stałą.
   
5. Kościół ewangelicki zalicza do rzeczy ostatecznych: niebo i piekło, - według nauki Kościoła katolickiego jest ponadto czyściec, wierni zaś mogą swoim wstawiennictwem przynieść ulgę duszom czyśćcowym.
   
6. Według katolickiej religii Jezus Chrystus ustanowił Piotra św. głową Kościoła. Następcą jego jest biskup rzymski, czyli papież, któremu przysługuje najwyższa władza nad wszystkimi wiernymi, on też posiada władzę nieomylnego nauczania w rzeczach wiary i obyczajów. Kościół ewangelicki tę naukę odrzuca.

(Różnice w nauce o łasce, o poszczególnych sakramentach, o grzechu pierworodnym, o przeznaczeniu do chwały, o czci Najśw. Maryi Panny i Świętych omówione są poniżej).

3. Co to jest Tradycja?
Przez Tradycję rozumiemy objawioną od Boga naukę apostolską, która wprawdzie nie zawiera się w Piśmie św., ale ją Kościół katolicki stale jako taką uznaje.
Nie wszystkie nauki apostolskie zawierają się w Piśmie św., nauki dotyczące obrzędów w czasie prześladowania z konieczności utrzymywano w tajemnicy, nie mogły się więc znajdować w Piśmie św. Jezus Chrystus zalecił ustne nauczanie w słowach: "Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody" (Mt. 28, 19; Mk 16, 15), ale nie polecił spisywać nauk.
W dniu Zielonych Świątek wiara chrześcijańska rozszerzyła się rychło nie drogą pisma, ale przez nauczanie ustne (por. Dz 2, 4; 5, 42).
Św. Paweł powołuje się na Tradycję w liście do Tesaloniczan: "Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu" (2 Tes 2, 15).
Ojcowie Kościoła powołują się często na Tradycję, jako źródło wiary św., a do źródeł wiary zaliczamy tak nauki zawarte w pismach, jak udzielone żywym słowem. W owym czasie nie mogło być nawet mowy o Piśmie św. (w ścisłym tego słowa znaczeniu), bo o tym także tylko z Tradycji wiedzieć możemy, które pisma uważać należy za pochodzące z natchnienia Bożego. Apostolską zaś Tradycją można nazwać tylko to, co Kościół katolicki zawsze i wszędzie za taką uznawał. Konwertyta zatem z wyznania ewangelickiego powinien przyjąć Tradycję i to apostolską Tradycję Kościoła katolickiego.

4. Jakie są źródła katolickiej Tradycji?
Do źródeł Tradycji zalicza nauka katolicka:

1. ustne nauczanie Kościoła, jego święte zwyczaje, obrzędy i zabytki,
   
2. kościelne symbole wiary,
   
3. orzeczenia papieży i soborów kościelnych,
   
4. pisma Ojców Kościoła.

5. Kto ma prawo rozstrzygać o autentycznym rozumieniu Pisma św.?
Pismo św. zawiera zbyt głębokie prawdy i tajemnice, aby każdy mógł dowolnie rozstrzygać o ich autentycznym rozumieniu.
Pismo św. należy tłumaczyć z uwzględnieniem Tradycji i w duchu objaśnień Kościoła i Ojców św. Konieczne więc jest pewien stały urząd nauczycielski, mający prawo autentycznie wyjaśniać Pismo św., podobnie, jak według Dziejów Apostolskich potrzeba było słudze królowej etiopskiej, aby diakon Filip objaśnił ustęp z proroka Izajasza. Podobna władza kościelna konieczna jest i dzisiaj z uwagi na tak pożądaną pod tym względem jednolitość.
Dlatego konwertyta z wyznania ewangelickiego powinien przyjąć Pismo św. w tym rozumieniu, które powagą swoją zatwierdził Kościół katolicki. Jedynie bowiem Kościołowi przysługuje prawo orzekania o autentycznym rozumieniu Pisma św.

6. Co to jest Kościół?
Według wyznania ewangelickiego, Kościół jest to zgromadzenie wszystkich wiernych chrześcijan, w którym Duch św. ludzi oświeca, uświęca i utrzymuje w prawdziwej wierze.
Ale opierając się na ewangelii nie można pominąć tej zasadniczej nauki, że Jezus Chrystus ustanowił św. Piotra głową założonego przez się Kościoła tymi słowy:
"Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie" (Mt 16, 18-19).
Te słowa świadczą wyraźnie o udzielonej Piotrowi naczelnej władzy, która musiała przejść także na jego następców. Następcą św. Piotra jest biskup rzymski, czyli papież.
Mówi dalej Zbawiciel: "Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę; ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci" (Łk 22, 31-32).
Ojcowie Kościoła nauczają, że w tych słowach Chrystus dał św. Piotrowi i jego następcom władzę nauczania i przywilej nieomylności w rzeczach wiary i obyczajów.
Konwertyta z wyznania ewangelickiego powinien więc uznać jeden, święty, katolicki i apostolski Kościół rzymski jako matkę i nauczycielkę wszystkich kościołów, a papieża rzymskiego jako głowę Kościoła i następcę św. Piotra. Nadto powinien uznać, że papieżowi, nieomylnemu w rzeczach wiary i obyczajów, należy się pewna uległość i posłuszeństwo.

7. Jakie są znamiona, po których można poznać prawdziwy Kościół Chrystusowy?
Kościół Chrystusowy poznajemy po następujących znamionach: Kościół Chrystusowy jest jeden, święty, katolicki, czyli powszechny i apostolski. Kościół protestancki nie posiada tych znamion:

1. Nie uznaje bowiem najwyższej głowy widzialnej i nie wyznaje nieodmiennie jednej i tej samej nauki, - rozpadł się przecież z biegiem czasu na przeróżne, wzajemnie zwalczające się sekty.
   
2. Kościół protestancki odrzucając m.in. naukę o wewnętrznym uświęceniu przez łaskę, o zasłudze na żywot wieczny itp. - pozbawia się sam cechy świętości.
   
3. Kościół protestancki nie trwa nieprzerwanie od czasów Chrystusa Pana, powstał bowiem dopiero w XVI wieku.
   
4. Kościół protestancki:
   1. nie podaje tej samej nauki, jaką głosili apostołowie;
      
   2. nie udziela tych samych sakramentów, których udzielali apostołowie;
      
   3. przełożeni protestanckich kościołów nie są prawowitymi następcami apostołów ani też sami za takich się nie uważają.

Znamion tych nie posiadają również inne wyznania, które odpadły od jedności Kościoła katolickiego.

8. Jakie są główne różnice pomiędzy obu wyznaniami (ewangelickim i katolickim) w nauce o łasce Boskiej?

1. Według protestantów łaska Boska nie gładzi grzechu, ale go okrywa zewnętrznie jakby płaszczem zasług Chrystusowych. Natomiast według nauki Kościoła katolickiego łaska usprawiedliwiająca nie tylko rzeczywiście gładzi grzech, ale odradza grzesznika i wewnętrznie uświęca (Tyt 3, 3; Rz 3, 24; 2 P 4). Sama zewnętrzna sprawiedliwość dla oka ludzkiego albo dla poklasku u świata nie ma żadnej wartości.
   
2. Odmiennie od protestantów uczy Kościół katolicki, że łaska Boska - nawet skuteczna - nie zmusza do dobrych uczynków ani nie odbiera wolnej woli (1 Kor 15, 10; 1 Kor 3, 8; Koh 31, 10).
   
3. Kościół katolicki uczy, że łaskę Boską można utracić nie tylko przez brak wiary (jak błędnie utrzymują protestanci), ale można ją utracić przez każdy grzech ciężki (1 Kor 6, 9; Ez 18, 24).
   
4. Kościół katolicki uczy, że nie jest rzeczą niemożliwą przy pomocy łaski Boskiej zachować wszystkie przykazania Boskie.
   
5. Kościół katolicki uczy, a protestanci odrzucają, że sprawiedliwi mogą przez dobre uczynki wysłużyć sobie dalsze łaski Boskie za życia, a żywot wieczny po śmierci.

Te potępione przez Kościół katolicki nauki protestantowi wykluczałyby konsekwentnie wszelki postęp duchowy i wszelkie dążenie do świętości.

9. Co to są sakramenty św.?
Sakramenty św. są to widzialne i skuteczne znaki łaski Boskiej niewidzialnej, które P. Jezus ustanowił dla naszego uświęcenia.
Według ewangelickiej religii sakramenty są tylko symbolami łaski. Według religii katolickiej sakramenty św. nie tylko łaskę oznaczają, ale rzeczywiście i istotnie łaskę Boską przynoszą, tj. są nie tylko zakładnikami łaski Boskiej, ale jej narzędziami.
Ponadto Kościół katolicki uczy, że w Nowym Zakonie jest siedem sakramentów, które Jezus Chrystus ustanowił, to jest: chrzest, bierzmowanie, Ciało i Krew Pańska, pokuta, ostatnie namaszczenie, kapłaństwo i małżeństwo.
Nie wszystkie sakramenty są każdemu człowiekowi równie niezbędne do zbawienia. Sakrament chrztu, bierzmowania i kapłaństwa można raz tylko w życiu przyjąć pod grozą świętokradztwa.
Kościół katolicki żąda zachowania obrzędów przepisanych przy uroczystej posłudze sakramentów i zaleca tzw. sakramentalia, jak np. święcenie wody, popiołu, palm, gromnic itp. Kościół protestancki sakramentalia odrzuca).

10. Co to jest chrzest św.?
Według katolickiej nauki religii chrzest św. jest to pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament, który przez polanie wodą i przepisane słowa oczyszcza człowieka z grzechu pierworodnego i innych grzechów przed chrztem popełnionych, oraz odradza go i uświęca na żywot wieczny.
Dorośli powinni przystępować do chrztu świadomie i dobrowolnie, po należytym pouczeniu i przygotowaniu, powinni ponadto wzbudzić żal za grzechy (kan. 752) i złożyć wyznanie wiary.
Odmiennie od nauki baptystów - Kościół katolicki nakazuje chrzcić dzieci - zaraz po urodzeniu. Chrzest oczyszcza z grzechu Adama. Tej łaski nie godzi się pozbawić nieletnich dzieci (1 Tym 2, 4; 1 Tym 4, 10; Rz 5, 18; Mt 18, 11). "Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych" (Mt 18, 14). Nie można zaprzeczać ważności chrztu nieletnich dzieci, który przez szesnaście wieków powszechnie bez żadnego wyjątku uznawano jako ważny sakrament.

wstecz | spis treści | dalej