Czyściec.

1. Pojęcie czyśćca. Czyściec jest to miejsce, gdzie dusze ludzi zmarłych w grzechach powszednich ponoszą kary, wypłacając się przez nie sprawiedliwości Boskiej.

2. Objawienie Boże podaje nam do wierzenia, że: 1) czyściec istnieje i 2) duszom w czyśćcu można pomagać modlitwą, ofiarą Mszy św., dobrymi uczynkami i odpustami.

1. Dowody z Pisma Św. O istnieniu czyśćca wiedzieli już Żydzi. Czytamy bowiem w St. Testamencie, że Judasz Machabejczyk po bitwie kazał zanieść do świątyni jerozolimskiej 12.000 drachm srebrnych, aby złożono ofiarę za spokój dusz poległych, a Pismo Św. pochwala ten czyn, mówiąc: "Święta i zbawienna myśl modlić się za umarłych, aby zostali uwolnieni od grzechu" (II. Mach. 12, 46). A Pan Jezus mówi: "Jeśli ktoś powie słowo przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym" (Mat. 12, 32). A więc musi istnieć możliwość odpokutowania kar grzechowych poza grobem.
   
2. Dowód z Tradycji. Kościół wyznaje swą wiarę w istnienie czyśćca przez odprawianie Mszy św. za umarłych i przez zachęcanie wiernych do modlitwy za nich. Na kamieniach grobowych w katakumbach są liczne wezwania do modlitwy za zmarłych. Obrzędy żałobne Dnia Zadusznego i treść kościelnych modlitw pogrzebowych tę właśnie prawdę przywodzą nam na pamięć.

3. Cierpienia dusz czyśćcowych. Dusze czyśćcowe są oddzielone od Boga, którego jako najwyższe Dobro znają i kochają. Ich tęsknota za Bogiem nie ma sobie równej. Tęsknią za Ojczyzną Niebieską, a ta tęsknota spotęgowana jest wyrzutami sumienia, że stosunkowo łatwo mogły uniknąć tych cierpień i tego oddalenia od Boga. Czego nie dokonały za życia przez zadośćuczynienie, teraz muszą dokonać przez cierpienie. Choć dusze w czyśćcu ponoszą ciężkie męki, to jednak mają tę pociechę, że wypełniwszy pokutę, dostaną się do przybytków wiecznej szczęśliwości, gdzie "twarzą w twarz" będą oglądały Boga.

wstecz | spis treści | dalej