Niebo.
Nie tylko będziemy oglądać Boga twarzą w twarz, będziemy Go też posiadać. Jeśli już tu na ziemi przyjmując Boga pod postaciami chleba i wina, odczuwamy szczęście i radość, to zjednoczenie się z Bogiem stanie się źródłem niewysłowionej rozkoszy.
W jasności Boga poznamy plany mądrości i miłości Bożej. Będziemy szczęśliwi jako zwolnieni od ciężarów grzechu i niedoskonałości ziemskich. W niebie nie będzie już żadnej walki, żadnych pokus; wszystkie popędy i pragnienia skupią się wokół jednego dobra, którym będzie Bóg.
Szczęśliwość wypływająca z oglądania Boga stanie się również udziałem naszego ciała. Wolne od dolegliwości i ból tu piękne i chwalebne będzie uczestniczyło w szczęściu duszy, z którą współpracowało i cierpiało na ziemi.
Pełnia szczęścia niebieskiego będzie wypływała ze świadomości, że ono trwać będzie na wieki i nigdy nie może być utracone. Z widzenia Boga, najwyższego dobra i piękna, zrodzi się w duszy ogromna miłość ku Bogu i radość Jego posiadania. O takim szczęściu nie możemy mieć pojęcia nawet w przybliżeniu, bośmy takiego na ziemi nigdy nie zaznali. Dlatego św. Paweł mówi: "Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują" (I. Kor. 2, 9).
4. Pamięć o niebie powinna nas pobudzać do rozumnego wartościowania dóbr doczesnych, do starania się o życie nadprzyrodzone i do cierpliwego znoszenia dolegliwości doczesnych, "cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić" (Rzym. 8, 18).wstecz | spis treści | dalej
1. Pojęcie nieba. Przez niebo rozumiemy miejsce szczęśliwości, jaką posiadają u Pana Boga aniołowie i ludzie, którzy zeszli z tego świata w łasce Bożej i odpokutowali całkowicie swoje winy.
2. Istnienie nieba. Istnienie nieba jest tak pewnym dogmatem jak istnienie Boga.
- Stwierdza nam tę prawdę Pismo Św., zwłaszcza Ewangelia św. Mateusza (5, 3; 8, 11; 11, 25; 16, 17). Słowa Pana Jezusa do łotra skruszonego nie pozostawiają żadnej wątpliwości. Kiedy zaś Chrystus Pan miał odejść z tego świata, pocieszał Swych Apostołów słowami: ,,W domu Ojca mego jest mieszkań wiele, idę przygotować wam miejsce" (Jan 14, 2).
- Sam rozum mówi nam, że niebo musi istnieć. Każdemu człowiekowi jest wrodzony stały popęd do szczęścia. Już na ziemi czyni on wszystko, aby go zaspokoić.
Nie tylko będziemy oglądać Boga twarzą w twarz, będziemy Go też posiadać. Jeśli już tu na ziemi przyjmując Boga pod postaciami chleba i wina, odczuwamy szczęście i radość, to zjednoczenie się z Bogiem stanie się źródłem niewysłowionej rozkoszy.
W jasności Boga poznamy plany mądrości i miłości Bożej. Będziemy szczęśliwi jako zwolnieni od ciężarów grzechu i niedoskonałości ziemskich. W niebie nie będzie już żadnej walki, żadnych pokus; wszystkie popędy i pragnienia skupią się wokół jednego dobra, którym będzie Bóg.
Szczęśliwość wypływająca z oglądania Boga stanie się również udziałem naszego ciała. Wolne od dolegliwości i ból tu piękne i chwalebne będzie uczestniczyło w szczęściu duszy, z którą współpracowało i cierpiało na ziemi.
Pełnia szczęścia niebieskiego będzie wypływała ze świadomości, że ono trwać będzie na wieki i nigdy nie może być utracone. Z widzenia Boga, najwyższego dobra i piękna, zrodzi się w duszy ogromna miłość ku Bogu i radość Jego posiadania. O takim szczęściu nie możemy mieć pojęcia nawet w przybliżeniu, bośmy takiego na ziemi nigdy nie zaznali. Dlatego św. Paweł mówi: "Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują" (I. Kor. 2, 9).
4. Pamięć o niebie powinna nas pobudzać do rozumnego wartościowania dóbr doczesnych, do starania się o życie nadprzyrodzone i do cierpliwego znoszenia dolegliwości doczesnych, "cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić" (Rzym. 8, 18).