Sakrament Małżeństwa.

1. Ustanowienie małżeństwa. Związek małżeński Pan Bóg ustanowił jeszcze w raju, gdy rzekł do pierwszych rodziców: ,,Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię". Jednak nakaz Boży wskutek zepsucia rodzaju ludzkiego przez grzech pierworodny poszedł w zapomnienie, a sam związek uległ spaczeniu w poligamii i poliandrii. Chrystus przywrócił mu pierwotną cechę (monogamii), podniósł go do godności Sakramentu, a tak uczynił związkiem nierozerwalnym. Stwierdza to św. Paweł, kiedy pisze: "Sakrament to wielki jest, a ja mówię: w Chrystusie i w Kościele" (Efez. 5, 32).

2. Łaski Sakramentu Małżeństwa. Sakrament Małżeństwa udziela małżonkom wielu łask, gdyż pomnaża w nich łaskę uświęcającą i daje szczególniejszą łaskę posiłkową do wiernego spełniania obowiązków i pielęgnowania cnót małżeńskich, jak dozgonna miłość, wierność i wzajemna pomoc, a przede wszystkim troska o dobre wychowanie dzieci w bojaźni Bożej. Głową rodziny jest mąż, gdyż to wynika z istoty każdej społeczności ludzkiej, że musi w niej być ktoś, kto nią kieruje i rządzi. Posłuszeństwo, jakie winna żona mężowi, nie czyni jej żadnej ujmy, gdyż jako jego towarzyszka ma równe z nim prawa.

3. Jedność i nierozerwalność małżeństwa. Jedność i nierozerwalność małżeństwa wynikają z istoty samego Sakramentu.

1. Jedność oznacza, że małżeństwo może być zawarte między jednym mężczyzną i jedną niewiastą.
   1. Jedność małżeństwa jest dogmatem Kościoła. Pan Jezus uchylił stanowczo błędne pojęcia o małżeństwie, jakie się błąkały wśród Żydów i przywrócił moc prawu, które niegdyś Bóg ogłosił pierwszym rodzicom w raju.
      
   2. Pierwszym celem małżeństwa jest potomstwo i jego wychowanie, a dalszym miłość i wzajemna pomoc małżonków. Otóż osiągnięcie tych wzniosłych celów możliwe jest tylko tam, gdzie obowiązuje jedność małżeństwa.
2. Nierozerwalność Sakramentu Małżeństwa polega na tym, iż ten związek nie może być inaczej rozerwany, jak tylko przez śmierć jednego z małżonków.
   1. Dowód z Pisma Św. Zbawiciel na zapytanie Żydów, czy można dla jakiejkolwiek przyczyny opuścić żonę, taką dał odpowiedź: "Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela" (Mat. 19, 6), ,,kto oddala swoją żonę - chyba w wypadku nierządu - a bierze inną, popełnia cudzołóstwo" (Mat. 19, 8, 9).
      
   2. Dowody rozumu i doświadczenia. Sama istota związku małżeńskiego przemawia za jego jednością i nierozerwalnością.
      1. Prawdziwa miłość pragnie przebywać i żyć razem z istotą ukochaną nawet w najcięższych warunkach i zmiennych kolejach losu na zawsze. Tymczasem możność rozwiązania tego związku już w swym założeniu stwarza niekorzystne warunki dla prawdziwej miłości, która nigdy przemijać nie powinna.
      2. Wychowanie dzieci wymaga, ażeby je rodzice w ciągu długich lat otaczali jak najtroskliwszą opieką. Harmonijne, na obustronnej i dozgonnej miłości oparte współżycie rodziców stwarza nieodzowną duchową atmosferę, w której rozwijają się szlachetne uczucia i skłonności w sercu dziecka.
      3. Duch poświęcenia i ofiary, jakiej tysiączne dowody składać musi matka, wychowując swoje potomstwo, przenika zwolna jego istotę i staje się cząstką jego psychicznej struktury oraz cennym nasieniem, z którego kiedyś wezmą początek altruistyczne popędy i społeczne cnoty.
      Pomni na to szczytne przez Stwórcę poruczone im posłannictwo, chętnie zrezygnują ze swych wygód i uprawnień, zdobędą się na heroiczny wysiłek, byleby tylko dziecku zapewnić jak najkorzystniejsze warunki tak fizycznego jak duchowego rozwoju.

4. Władza w zakresie małżeństwa. Małżeństwo chrześcijan zawarte w Kościele jest zawsze Sakramentem. Ponieważ władzę wydawania zarządzeń w zakresie wszystkich Sakramentów otrzymał Kościół od Chrystusa Pana, to z konieczności rzeczy i Sakrament Małżeństwa podpada pod tę władzę. Kościół przeto orzeka o warunkach ważności tego Sakramentu. (...)

1. Przeszkody małżeńskie. Kościół wyraźnie określił warunki, od których zależy ważność Sakramentu Małżeństwa. I tak potrzeba dobrowolnego i obustronnego zgodzenia się na związek małżeński i oświadczenia tej woli obopólnej wobec proboszcza i dwóch świadków. Jest to umowa wzajemna, czyli ślub. Kościół określił też przeszkody już to wzbraniające, które zawarcie małżeństwa czynią niedozwolonym, już to unieważniające, których istnienie przesądza o ważności małżeństwa. Należy do nich: 1) pokrewieństwo i powinowactwo w bliskim stopniu; 2) błąd co do tożsamości osoby, z którą się zawiera małżeństwo; 3) istniejący związek małżeński z inną osobą; 4) różnica wyznania, gdy jeden z małżonków nie jest chrześcijaninem; 5) przymus;. 6) ślub czystości.
   
2. Dyspensy od przeszkód. Kościół ustanawia przeszkody,. Kościół może od nich również zwalniać, czyli udzielać dyspensy, ale nie od wszystkich, gdyż niektóre z nich, jako pochodzące wprost z prawa Bożego, nie podlegają władzy Kościoła, np. związek z inną osobą. Rozwodów w Kościele Katolickim nie ma. Mogą jednak istnieć unieważniające przeszkody, z których małżonkowie nie zdawali sobie sprawy w chwili zawierania małżeństwa. Jeśli tedy proces nieważności Sakramentu Małżeństwa wykaże, że istotnie takie przeszkody zachodziły, Kościół wydaje wyrok orzekający nieważność związku małżeńskiego.

5. Małżeństwo mieszane. Małżeństwa zawarte między katolikami a członkami innych wyznań chrześcijańskich, noszą nazwę ,,mieszanych".
Kościół między przeszkodami wzbraniającymi, jako to: ważne zaręczyny, czas zakazany itp. umieścił dla wielu powodów zakaz małżeństw mieszanych. A uczynił to dla ważnych powodów: a) w małżeństwach mieszanych zachodzi obawa, że strona katolicka zobojętnieje, a nawet straci wiarę na skutek współżycia i wpływów osoby innego wyznania; b) bardzo często rozterki małżeńskie wynikają na tle różnic wiary; c) w małżeństwach mieszanych dzieci nie mogą być należycie wychowane w religii katolickiej i często się zdarza, iż dzieci z takich małżeństw są obojętne w stosunku do zasad religijnych, a czasem zupełnie tracą wiarę.
Dlatego Kościół tylko wtedy pozwala na takie związki, jeśli otrzyma poręczenie: a) że strona katolicka będzie mogła bez przeszkód wyznawać swą wiarę; b) że dzieci będą wychowane w religii katolickiej i c) że ślub odbędzie się w kościele katolickim i wobec katolickiego proboszcza.

wstecz | spis treści | dalej