Jezus Chrystus - wyczekiwanym Mesjaszem.

1. Jezus Chrystus - prawdziwy Mesjasz. Jezus Chrystus jest istotnie przyobiecanym przez Boga w St. Zakonie i od Żydów oczekiwanym posłannikiem Bożym, prawdziwym Mesjaszem, czyli Pomazańcem Pańskim.
Hebrajskie słowo "Mesjasz", a greckie "Chrystus" oznacza "pomazańca", tj. człowieka uroczyście namaszczonego na urząd święty, jakim niegdyś w Starym Zakonie był urząd proroka, arcykapłana lub króla. Jezus Chrystus jest oczekiwanym przez całe wieki najwyższym prorokiem, arcykapłanem i królem, a więc słusznie się zowie Mesjaszem.
Całe Objawienie chrześcijańskie ma za podstawę prawdę wiary w Boskie posłannictwo Chrystusa Pana i w Jego Bóstwa. Ze Jezus Chrystus jest prawdziwym Mesjaszem, wynika to jasno: 1) z Jego własnego wyznania, 2) ze spełnienia się mesjańskich proroctw.

2. Własne wyznanie Chrystusa. Chrystus Pan często i wyraźnie nazywa Siebie posłannikiem Bożym i Mesjaszem, którego przepowiadali prorocy Starego Zakonu.

1. Jezus Chrystus przypisuje Sobie Boskie posłannictwo. Do Żydów mówi: "Ja bowiem od Boga wyszedłem i przychodzę. Nie wyszedłem od siebie, lecz On Mnie posłał" (Jan 8, 42).
   
2. Chrystus przypisuje Sobie godność mesjańską. Do Samarytanki u studni Jakubowej mówi: "Jestem Nim (oczekiwanym Mesjaszem) Ja, który z tobą mówię" (Jan 4,26). To samo stwierdza wobec faryzeuszów, gdy powołuje się na Swe dzieła i ich związek z proroctwami, zawartymi w Księgach Świętych: "Badacie Pisma... a one właśnie dają o Mnie świadectwo" (Jan 5, 39).

3. Ziszczone przepowiednie mesjańskie. Jezus Chrystus jest rzeczywiście obiecanym Odkupicielem świata i prawdziwym Mesjaszem, ponieważ na Nim sprawdziły się wszystkie przepowiednie proroków o Odkupicielu. Te przepowiednie dotyczą głównie: a) czasu i miejsca Jego urodzenia: b) okoliczności Jego życia, cierpień i śmierci; c) zmartwychwstania, wniebowstąpienia Chrystusa i zesłania Ducha Św.; d) ustanowienia i wiecznego trwania Kościoła.

1. Prorocy przepowiadają czas przyjścia Mesjasza. Jakub Patriarcha błogosławiąc syna swego Judę, przepowiedział: "Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska spośród kolan jego, aż przyjdzie ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów" (Gen. 40, 10), co znaczy: Mesjasz przyjdzie dopiero wtedy, gdy Żydzi nie będą już mieli królów z pokolenia Judy, skutkiem czego dostaną się pod obce panowanie.
   Ta przepowiednia wypełniła się za czasów Chrystusa. Naród wybrany utracił resztki niezależności. Palestyna została prowincją państwa rzymskiego, bo Idumejczyk Herod panował z ramienia Rzymu.
   Jeszcze dokładniej oznacza czas przyjścia Zbawiciela prorok Daniel, a Aggeusz przepowiada, że Mesjasz zjawi się za czasów drugiej świątyni: "Jeszcze jedna mała chwila i poruszę wszystkie narody, a przyjdzie pożądany wszem narodom, i napełni dom ten chwałą. Większa będzie chwała domu tego pośledniego niż pierwszego" (Ag. 2,8), to znaczy, że Mesjasz Swą obecnością uświęci i opromieni drugą świątynię żydowską.
   Pierwszą świątynię zbudował Salomon, którą zburzył Nabuchodonozor. Druga zbudowana po powrocie z niewoli babilońskiej istniała od r. 515 przed Chr. do r. 70 po Chrystusie.
   
2. Prorocy przepowiadają pochodzenie i miejsce narodzin Mesjasza. Według tych przepowiedni Mesjasz miał być potomkiem Dawida i narodzić się z Przeczystej Dziewicy, jak to wyraźnie powiada Izajasz: "Oto Panna pocznie i porodzi Syna i nazwą imię Jego Emanuel, tj. Bóg z nami" (Izaj 7, 14).
   Najświętsza Maryja Panna, Matka Pana Jezusa, pochodziła z królewskiego rodu Dawida i była dziewicą, św. Józef był jedynie żywicielem i Opiekunem Dzieciątka Jezus i Jego Matki.
   Prorok Micheasz, żyjący około roku 700 przed Chr. wskazuje miejsce urodzenia Mesjasza: "A ty Betlejem ziemi Judzkiej malutkieś między tysiącami Judzkimi; z ciebie wyjdzie ten, który będzie panującym w Izraelu, a wyjście jego od początku, ode dni wieczności" (Mich. 5,2). Kiedy trzej Królowie pytali króla Heroda o miejsce, gdzie się miał narodzić Mesjasz, to kapłani żydowscy powołując się na proroctwo, wskazali Betlejem.
   
3. Prorocy przepowiadają o Mesjaszu: że będzie miał poprzednika - będzie wielkim Prorokiem, Cudotwórcą, Odkupicielem ludzi z nędzy grzechowej, Twórcą Nowego Przymierza, największym Kapłanem, Królem wszystkich ludów, jako Książę pokoju wjedzie do Jerozolimy na oślicy, że będzie odrzucony przez Swój naród i zdradzony przez Swego ucznia. Najwięcej szczegółów, dotyczących Mesjasza, podaje Izajasz prorok, który nawet otrzymał miano "ewangelisty Starego Zakonu".Sam Zbawiciel powołuje się na te proroctwa wobec uczniów św. Jana: "Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: (5) niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię" (Mat. 11, 4-5). Lud wierzący otwarcie wyznawał: "Ten jest prawdziwy Prorok, który miał przyjść na świat" (Jan 6, 14).
   
4. Prorocy przedstawiają poszczególne sceny cierpień i śmierci Mesjasza tak dokładnie, jak gdyby sami byli ich naocznymi świadkami. Król Dawid na 1000 lat przed Chrystusem opisuje mękę i śmierć Mesjasza w tych słowach: "Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu. Przebodli ręce i nogi moje, policzyć mogę wszystkie moje kości. Dali mi jako pokarm truciznę, a gdy byłem spragniony, poili mnie octem, moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię" (Ps. 21,7).
   
5. Prorocy przepowiadają Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie Pana Jezusa oraz Zesłanie Ducha Świętego. Prorok Malachiasz zapowiada, że ofiary St. Testamentu będą zastąpione ofiarą czystą, nieustannie składaną na każdym miejscu i u wszystkich narodów. "Albowiem od wschodu słońca aż do jego zachodu wielkie będzie imię moje między narodami, a na każdym miejscu dar kadzielny będzie składany imieniu memu i ofiara czysta. Albowiem wielkie będzie imię moje między narodami - mówi Pan Zastępów" (Malach. 1, 11). Dawid zaś podaje, że ta ofiara będzie składana "wedle obrządku Melchizedecha" (Ps. 109), to znaczy pod postaciami chleba i wina.
   Spełnienie się tylu i tak dokładnych proroctw, odnoszących się do zdarzeń przyszłych, których najbystrzejszy rozum ludzki nic mógł odgadnąć, dowodzi niezbicie, że Ten, na którym się one ziściły, jest prawdziwym Mesjaszem.

wstecz | spis treści | dalej