Zachowanie pierwotnego tekstu. Tekst ksiąg Nowego Testamentu nie uległ najmniejszemu skażeniu. Zasadniczo doszły do nas w tej samej formie, w jakiej wyszły spod pióra autorów. Chyba żadna księga na świecie nie była taką troskliwością otoczona, jak kodeksy Pisma Św. Do najcenniejszych należy: Kodeks Watykański, Kodeks Synajski i Kodeks Aleksandryjski. Powstaje pytanie: co nam daje pewność, że pierwotny tekst ksiąg świętych jest identyczny co do istoty z tekstem najstarszych rękopisów, jakie zachowały się do naszych czasów?
Stwierdzają to przede wszystkim:

1. Tłumaczenia. Wszystkie tłumaczenia ksiąg Nowego Testamentu wykazują całkowitą zgodność między sobą, jakkolwiek powstały niezależnie od siebie w różnych krajach i wśród rozmaitych ludów.
   Ta zgodność tłumaczeń dowodzi, że pochodzą one ze wspólnego źródła, którym mógł być tylko oryginalny autograf autora danej księgi.
   
2. Cytaty. W pismach uczniów apostolskich i pierwszych pisarzy Kościoła (z II i III w.) spotykamy liczne cytaty, czyli teksty wyjęte z ksiąg tak St. jak i N. Zakonu. Są one całkowicie zgodne co do istoty z odpowiednimi ustępami i zdaniami najstarszych kodeksów. A tych cytat jest tak wiele (zwłaszcza u Tertuliana, św. Justyna i św. Ireneusza), że z nich samych można by odtworzyć niemal całkowity tekst Ewangelii. To wszystko jest dowodem, że tekst ksiąg Pisma Św. nie uległ żadnej istotnej zmianie.
   Już autor listu do Diogneta, uczeń apostolski (około 98-100 r.) przytacza trzy cytaty ze św. Mateusza, św. Klemens Aleksandryjski w liście pisanym około roku 63 przytacza cytaty z trzech pierwszych Ewangelii, św. Ireneusz, biskup z Lugdunu w Galii, podaje przeszło 100 cytat, zgodnych z dzisiejszym tekstem. A żył on w 180 r. po Chr., był uczniem św. Polikarpa, biskupa ze Smyrny, który był uczniem św. Jana Apostoła, św. Ignacy, biskup antiocheński, który umarł śmiercią męczeńską w Rzymie (w r. 107), napisał siedem listów do swych wiernych. Przytacza on z Ewangelii teksty, a nadto robi krótki przegląd zdarzeń z życia Jezusa, zgodny z brzmieniem naszych Ewangelii.
   
3. Gminy chrześcijańskie ze swymi biskupami na czele, wspierane łaską Ducha Św. pilnie czuwały nad tym, ażeby najmniejsza zmiana nie wkradła się do Ksiąg Świętych. I dzięki Opatrzności Boskiej, księgi te pozostały wolne od skażenia i błędu.
   Nieskażoność Ewangelii nie ponosi żadnego uszczerbku z powodu pewnych niedokładności i błędów, jakie popełnili przepisywacze. Stąd powstały i dotąd istnieją niektóre odmienne teksty (tak zwane "warianty"). Są to pojedyncze - zresztą bardzo nieliczne - zdania, które między sobą różnią się formą, ale zgadzają się w treści.