1. Księgi ludzkie a księgi Boskie. Niektóre spośród starożytnych ludów posiadają swoje "święte księgi", które zawierają ich wierzenia religijne, np. starożytni Hindusi mają księgi: Weda i Rigweda, Egipcjanie Księgę umarłych itp. Obok wzniosłych myśli, mających swe źródło w dociekaniach rozumowych i religijnej tęsknocie ludzkich serc, można w nich znaleźć cale mnóstwo opowiadań mitologicznych, o samych bóstwach i o dokonanych przez nie dziełach, które nie są niczym innym, jak tylko wytworem nieopanowanej wyobraźni i uczucia. Jakżeż inny charakter i piętno posiadają natchnione księgi "wybranego narodu!" Wartość i znaczenie tych ksiąg polega na ich nieskazitelności i wiarogodności.
2. Nieskażoność ksiąg Starego Testamentu. Wszystkie księgi Starego Zakonu doszły do nas zasadniczo nie zmienione.
- Cały naród przez swych kapłanów i wodzów, proroków i królów czuwał ustawicznie nad nieskazitelnością tekstu swoich ksiąg, przechowywał je jako cenną relikwię, otaczał omal że religijną czcią. Pierwopis zachowano w Przybytku świętym obok Arki Przymierza, a więc każdą zmianę byliby zauważyli "uczeni i doktorowie", kiedy publicznie - jak to nakazał Mojżesz - czytano Pismo Św.
Głęboka cześć, jaką cały naród żydowski okazywał tym świętym księgom, przeszła później w przesadę. Uczeni policzyli wszystkie słowa i litery "Księgi Prawa", ażeby ją, zabezpieczyć przed możliwością zmiany lub fałszowania.
- Pomimo niewoli asyryjskiej i babilońskiej zachowali Żydzi swe księgi w całości. Świadczy o tym najlepiej tekst samarytański, który pomimo całkiem odrębnej historii Samarytan i nienawiści ich do Żydów, okazuje zupełną tożsamość z tekstem hebrajskim.
- z ich treści. Stwierdza to przede wszystkim ich głęboka treść. Nie zawierają one żadnej sprzeczności, ani nie podają mitologicznych i niedorzecznych opowiadań, jakie spotykamy w księgach religijnych innych narodów. Księgi święte Izraelitów dają jasne, prawdziwe pojęcie o Bogu (Jahwe), Stworzycielu nieba i ziemi i wszystkich jestestw, jakie istnieją na świecie.
Opowiadają one o objawieniu się Boga ludzkości, o obowiązku oddawania Mu czci przez człowieka, o jego przeznaczeniu do życia pozagrobowego i odpowiedzialności przed Bogiem za swe czyny. Nadto jakoby nić szczerozłota przez wszystkie księgi Starego Testamentu przewija się nadzieja i wiara w przyszłego Mesjasza, który cały rodzaj ludzki miał odkupić Swą męką i śmiercią od grzechu pierworodnego i wiecznego potępienia.
Co do życia moralnego znajdujemy w tych księgach wzniosie i surowe przepisy etyczne, które znalazły swój uroczysty wyraz w Dziesięciu Przykazaniach.
- ze spełnionych proroctw. Najcenniejszym świadectwem ich wiarogodności jest nadto spełnienie się wszystkich zawartych w nich proroctw, a zwłaszcza tych, których przedmiotem było życie, działalność i męka Zbawiciela.
Proroctwa Daniela co do czterech następujących po sobie wielkich mocarstw (Asyrii, Persji, Grecji i Rzymu), zburzenia Jerozolimy i rozproszenia narodu żydowskiego ziściły się z zadziwiającą, dokładnością. Wszystkie zaś proroctwa, odnoszące się do Mesjasza, sprawdziły się w najdrobniejszych szczegółach na osobie Chrystusa Pana. Jest to świadectwo wiarogodności i natchnienia ksiąg świętych Starego Testamentu, - z potwierdzenia przez inne źródła Wschodu. Prawdziwość i wiarogodność ksiąg Starego Testamentu potwierdzają również historyczne źródła ościennych narodów. Odcyfrowane napisy klinowe asyryjskie i babilońskie, jako też hieroglify egipskie świadczą niezbicie, iż opisy zdarzeń i faktów podanych w Piśmie Św. Starego Zakonu nie są czczym wymysłem, ale obrazem historycznej rzeczywistości.