1. Potrzeba moralna i absolutna. Potrzeba objawienia nadprzyrodzonego może być moralna lub absolutna. Moralna potrzeba objawienia zachodzi wtedy, jeśli bez niego nabycie niezbędnych wiadomości religijnych byłoby połączone z wielkimi trudnościami; absolutna zaś ma wtedy miejsce, kiedy nabycie pewnych prawd, a zwłaszcza osiągnięcie nadprzyrodzonego celu bez nadprzyrodzonego objawienia jest dla człowieka wręcz niemożliwe.

2. Moralna potrzeba objawienia:

1. Ze względu na ułomność człowieka. Wskutek grzechu pierworodnego rozum ludzki jest przyćmiony, a wola skłonna do złego i nie zawsze człowiekowi dostępne jest poznanie tajemnic Bożych. Dlatego też Bóg w dobroci Swojej dopomógł człowiekowi i dał mu nadprzyrodzone objawienie.
2. Ze względu na doświadczenie historyczne. Rozum ludzki jest chwiejny, zmienny i podległy błędom. Jakkolwiek człowiek własnym rozumem dochodzi do poznania Boga, to jednak przy najważniejszych zagadnieniach religijnych popadał, nieraz w największe sprzeczności i błędy. Musi tedy szukać oparcia w prawdach objawionych, ażeby utwierdzić się w prawdzie, a unikać błędu. Jak mikroskop i teleskop potęgują zdolność i siłę widzenia, tak objawienie wzmacnia naturalne światło rozumu.
3. Ze względu na potrzebę sankcji wyższej. Gdyby nawet sam rozum ludzki zdołał przyjść do poznania prawd wiecznych, to jednak poznanie to byłoby ograniczone do niewielkiej ilości prawd i nie miałoby dość siły i powagi, ażeby wolę skłonić do ich poznania. Człowiek bowiem potrzebuje wyższej sankcji i powagi, która by go zobowiązała do wykonania podanych nakazów. Taką siłę moralną posiada tylko nadprzyrodzone objawienie.
4. Ze względu na niedostateczność nauki. Ani filozofia, ani nauka nie potrafią zastąpić człowiekowi objawienia. Żaden system naukowy nie rozwiązał wszystkich tajemnic życia, żadna filozofia nie wyjaśni człowiekowi najistotniejszych zagadnień bytu, jak: powstanie świata, ceł życia j cierpień, jakie ono niesie z sobą.

1. Ze względu na cel nadprzyrodzony. Objawienie jest bezwarunkowo potrzebne człowiekowi ze względu na ceł nadprzyrodzony, jaki Bóg wytknął ludzkości. Bóg w dobroci Swojej przeznaczył człowieka do szczęśliwości wiecznej. Człowiek nie mógł zmierzać ku temu nadnaturalnemu celowi, bo go zupełnie nie znał. Mógł się tedy o nim dowiedzieć jedynie z objawienia.
2. Ze względu na środki nadprzyrodzone. Bez objawienia nie poznałby człowiek nadprzyrodzonych środków, które do tego celu prowadzą i najwyższych tajemnic Bożych, które mu dążenie do niego ułatwiają. Przeto objawienie Boże było ludzkości bezwzględnie potrzebne.