1. Bóg jest jeden. Może być jedna tylko Istota Najwyższa, która wszystkie doskonałości posiada w najwyższym stopniu. O ile by bowiem tych istot było więcej niż jedna, to żadna z nich nie byłaby najdoskonalsza, ani też żadna najwyższa.
Jakkolwiek narody odstępowały częstokroć od tego pojęcia i hołdowały politeizmowi i innym błędom, to jednak pierwotną religią wszystkich ludów był monoteizm, czego dowodem jest historyczny pewnik, iż w każdej religii politeistycznej był zawsze jeden najwyższy bóg, który dzierżył supremację nad innymi bóstwami.

2. Bóg jest niezmienny, to znaczy pozostaje zawsze ten sam, nie zmieniając się ani w Swych przymiotach, ani w postanowieniach.
Niezmienność Bożą może już rozum ludzki rozpoznać, gdyż gdyby Bóg był zmienny, to mógłby Swe doskonałości zmieniać lub tracić, a wtedy nie byłby najdoskonalszy. Pismo Św. mówi o Bogu: ,,U którego nie ma przemiany ani cienia zmienności" (Jak. 1, 17).
Człowiek zmienia swe plany i sposoby postępowania, bo nie może przewidzieć wszystkich okoliczności przyszłych. Bóg jednym wejrzeniem ogarnia całą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Dlatego nic nie postanawia, co by później musiał zmieniać. A gdy np. mówimy, że Bóg przebacza grzechy, lub że się zmiłował, to nie w Bogu zachodzi zmiana, ale w usposobieniu człowieka, który z grzesznika stał się pokutnikiem, a tak stał się godnym przewidzianego od wieków przebaczenia.

3. Bóg jest wieczny, to znaczy jest zawsze bez początku i końca, jest jako pierwsza przyczyna wszechrzeczy i nikt Mu nie mógł dać początku. Pismo Św. mówi o Bogu: "Zanim góry narodziły się w bólach, nim ziemia i świat powstały, od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem" (Ps. 89, 2).

4. Bóg jest wszędzie obecny: jest wszędzie, w niebie, na ziemi i na każdym miejscu. Psalmista modli się: "Gdzież się oddalę przed Twoim duchem? Gdzie ucieknę od Twego oblicza? Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś; jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę" (Ps. 138, 7-8). Bóg jest zatem we wszystkim obecny, co stworzył przez Swą wiedzę, gdyż przenika wszystko - przez Swą wolę, bo utrzymuje wszystko - przez Swą istotę, ponieważ ogarnia i napełnia wszystko. Bóg jest zatem w świecie i to wszędzie, w każdej cząstce przestrzeni, podobnie jak dusza ludzka jest w całym ciele i w każdej jego cząstce.
Chociaż Bóg przenika wszystko i przebywa we wszechświecie, to jednak nie utożsamia się ze światem, jak to uczy panteizm. Bóg jest poza światem jako jego Pan i Stwórca, istotnie oddzielony i różny od świata, jakkolwiek wszystkie jego części poznaje i przenika. Wobec tego słusznym zda się być powiedzenie, że "raczej świat jest w Bogu, a nie Bóg w świecie".