Ks. Dr A. Witkowiak
Sposób pisania listów
W korespondencji prywatnej pismo ręczne ma większą wartość aniżeli pismo maszynowe.
Jeśli z pewnych przyczyn (np. nieczytelny charakter pisma) używamy maszyny do pisania listów, podpisujemy je zawsze własnoręcznie. Listy o charakterze bardziej osobistym, listy z życzeniami czy ze współczuciem, listy do osób starszych i poważniejszych pisze się, o ile to możliwe, zawsze ręcznie, mimo złego charakteru pisma (starać się przynajmniej pisać jak najstaranniej).
Listy piszemy czytelnie atramentem czarnym lub niebieskim. Nigdy nie należy używać w korespondencji atramentów kolorowych: czerwonego, zielonego lub fioletowego. Ołówka przy pisaniu listów; używamy tylko w wyjątkowych okolicznościach (z podróży, z letniska), przy czym usprawiedliwiamy się, wyjaśniając, dlaczego to czynimy.
W listach do osób znaczniejszych (najlepiej we wszystkich listach) pozostawiamy margines i nie zaczynamy pisać zaraz od góry, lecz od połowy pierwszej karty. Ważniejsze ustępy listu piszemy od nowego wiersza, przez co list zyskuje na przejrzystości. Gdy w czasie pisania splamimy list lub zrobimy jakąś pomyłkę w pisowni lub treści, list przepisujemy na czysto, a nie wysyłamy listu z poprawkami lub plamami (chyba, że chodzi o najbliższych krewnych, którzy nam te niedociągnięcia wybaczą, lecz i w tym wypadku należy adresatów za to przeprosić).
List należy pisać samodzielnie stylem naturalnym i prostym, bez przesady, czułostkowości, zdrabniania słów, superlatywów, bez silenia się na piękne słówka i zwroty (nie powtarzać cudzych frazesów). Język winien być poprawny i czysty, bez błędów gramatycznych, a pismo bez błędów ortograficznych.
Wszelkie zwroty i tytuły, nawet gdy są użyte przymiotnikowo ("Pańskie lub Pańska"), zaimki osobowe i dzierżawcze, odnoszące się do adresata, pisze się w listach dużymi literami, np. "Donoszę Ci, mój Bracie, że Twój list otrzymałem".
Im list piękniej, staranniej i poprawniej napisany, tym lepsze robi wrażenie na adresacie i tym lepsze świadectwo wystawia nadawcy.