Ks. Dr A. Witkowiak
Podział i cel etyki towarzyskiej
Etykę towarzyską podzielimy na dwie części: zasadniczą i szczegółową.
W części zasadniczej poznamy niektóre zasady zachowania się w ogóle, a mianowicie: a) zasadę zgodności formy z treścią, b) zasadę dominacji charakteru kapłańskiego w zachowaniu się osób duchownych, c) zasadę powszechności, d) zasadę stałości i e) zasadę umiaru.
W części szczegółowej, uwzględniając przede wszystkim potrzeby osób duchownych, zbierzemy przyjęte i obowiązujące dziś w społeczeństwie naszym przepisy towarzyskie, odnoszące się do: a) mieszkania, b) wyglądu, c) zachowania się w środowisku domowym, d) życia towarzyskiego, e) zachowania się w miejscach publicznych i f) stosunków służbowych.
Najodpowiedniejszym okresem życia do poznania przepisów towarzyskich i do nabycia towarzyskich nawyków i zdobycia cnót uprzejmości i grzeczności w obcowaniu z ludźmi jest dzieciństwo i młodość, a najlepszym środowiskiem dobrego wychowania jest dom rodzinny i szkoła. W dzieciństwie i młodości bowiem psychika człowieka jest najbardziej plastyczna, a w domu rodzinnym i w szkole najłatwiej i najtrwalej daje się ona urobić.
Ponieważ jednak w tych dwóch okresach życia i w tych dwóch środowiskach nie wszyscy znajdujemy równe możliwości, ponieważ w tym samym czasie i później podlegamy też działaniu wychowawczemu różnych innych ubocznych środowisk, ponieważ wreszcie takie już jest psychologiczne prawo, że zdobyte wiadomości uchodzą z pamięci, a nawyki Przechodzą w odchylenia, jeśli ustanie ich ćwiczenie, dlatego i w późniejszym życiu etyka towarzyska jako zbiór i wykład zasad i form towarzyskich jest celowa, potrzebna i pożyteczna.
Dla duchowieństwa jest ona pożyteczna nie tylko ze względów czysto osobistych, tzn. ażeby nie wejść nigdzie i wobec nikogo w kolizję z zasadami dobrego wychowania i z przepisami życia towarzyskiego,! ale także ze względów społecznych, tj. ażeby w swym kręgu życiowym i na odcinku swej pracy duszpasterskiej przyczynić się do podniesienia poziomu współżycia ludzi między sobą, a przez to do uszlachetnienia kulturalnego i moralnego całego narodu.