Ks. Dr A. Witkowiak
Zajęcia obowiązkowe
Zasadniczą pozycję naszego regulaminu dziennego stanowią zajęcia obowiązkowe.
Zajęcia obowiązkowe wykonujemy pod kierunkiem lub samodzielnie. Jeśli spełniamy swe zajęcia obowiązkowe pod kierunkiem, wtedy musimy z konieczności cały nasz regulamin dostosować czasowo do terminów, wyznaczonych przez czynniki kierownicze.
Gdy zaś zajęcia obowiązkowe spełniamy samodzielnie, wtedy ich rozkład czasowy może być swobodniejszy, byleby to nie łączyło się z uszczerbkiem dla sprawy i nie naruszało praw innych osób. Zawsze bowiem, obojętnie czy pracujemy samodzielnie, czy pod kierunkiem, pamiętać musimy, że obowiązek trzeba stawiać na pierwszym miejscu. Jest to postulat, który nie tylko opiera się na przesłance nadprzyrodzonej, dogmatycznej (praca - służba Boża) i moralnej (praca - obowiązek sprawiedliwości), lecz także na przesłankach zwykłej, naturalnej przyzwoitości wobec ludzi, z którymi i dla których pracujemy. Z tego postulatu da się wyprowadzić następujące reguły, odnoszące się do sposobu wypełniania naszych obowiązkowych zajęć w ciągu dnia:
1) Obowiązkowe nasze zajęcia winniśmy w ramach ustalonego planu wykonywać punktualnie i terminowo: punktualnie zaczynać i o oznaczonej godzinie kończyć. Spóźnianie się w ogóle, zwłaszcza zaś w kościele, w biurze i w szkole, jest oznaką albo słabego charakteru, albo też jest lekceważeniem samego obowiązku, instytucji lub ludzi, dla których go spełniamy. Lekceważeniem obowiązków jest również przedwczesne kończenie pracy, które sprawie Bożej czy społecznej wyrządza nieobliczalne szkody.
2) Obowiązkowe zajęcia winniśmy wykonywać jak najstaranniej i jak najdokładniej. Zanim przyjmiemy nowy obowiązek lub nowe zajęcie nadobowiązkowe, zastanówmy się, czy zupełnie dokładnie i terminowo wypełniamy już uprzednio wyznaczone lub przyjęte obowiązki. Dopiero i wtedy, gdy ten warunek jest urzeczywistniony, możemy przyjąć dalsze, poboczne zajęcia (zarobkowe), zgodnie z zasadą, że nie ilość zajęć stanowi o wartości naszej pracy, ale jakość jej wykonania - "non multa, sed multum".
3) Obowiązkowe zajęcia winniśmy wreszcie wykonywać rzeczowo, w tym znaczeniu, że z równym wewnętrznym spokojem winniśmy przyjmować pochwały i krytykę. Możemy się oczywiście cieszyć z pochwały, lecz tej radości nie czyńmy nigdy główną pobudką sumienności w pracy. Trudno też nieraz opanować smutek w chwili, gdy nas spotyka krytyka, starać się jednak będziemy tak go opanować, by nie osłabił naszej aktywności i energii twórczej.