Ks. Dr A. Witkowiak
Wprowadzenie
Mieszkanie kapłańskie ma być przystanią pokoju i skupienia, w której, w ciszy i samotności, obcujemy z Bogiem i z samym sobą.
Mieszkanie, jego urządzenie i wygląd, zdradza charakter i kulturę gospodarza, jest obrazem jego rozumu, serca i woli.
Mieszkanie daje dobre świadectwo gospodarzowi, o ile jest racjonalnie urządzone i dostosowane do potrzeb kulturalnych jego środowiska.
Mieszkanie jest racjonalnie urządzone, jeśli jest w nim akurat tyle sprzętów i przedmiotów, ile potrzeba w codziennym życiu, jeśli poza tym każdy sprzęt stoi na właściwym miejscu i spełnia właściwą sobie rolę. Unikać więc trzeba zbytniego przeładowania mieszkania meblami i sprzętami bądź w celu jego przyozdobienia, bądź też w celu okazania swej zamożności. Parawany przy łóżkach ze względów higienicznych winny (zasadniczo) zniknąć z naszych mieszkań jako siedliska kurzu i zarazków. Im mniej Przeładowane mieszkanie, tym racjonalniej urządzone.
Mieszkanie jest dostosowane do potrzeb kulturalnych środowiska, jeśli znajdują się w nim takie dobra kulturalne (książki, obrazy, radio, instrument muzyczny), jakich potrzeba gospodarzowi do utrzymania się na odpowiednim poziomie kulturalnym i do dostarczenia gościom miłej rozrywki.
Mieszkanie świadczy korzystnie o sercu gospodarza, jeśli jest w nim miło i przyjemnie samemu gospodarzowi i wszystkim, którzy go odwiedzają.
Ciepło, przytulność mieszkania zależy poza czynnikami osobowymi (usposobienie i uprzejmość gospodarza i mieszkańców) głównie od pewnej harmonii rozmiarów pokoi i kształtów mebli, od zgodności kolorów ścian i mebli, obić i firan oraz od pewnego stylu, jaki zdołamy osiągnąć w urządzeniu mieszkania, a więc od tego wszystkiego, co obejmujemy mianem "estetyczne urządzenie".
Mieszkanie korzystnie świadczy o woli, a więc o charakterze gospodarza, jeśli jest utrzymane w porządku i czystości. Dotyczy to każdego mieszkania zarówno wielkiego i bogatego, jak i ubogiego i skromnego.
Porządku i czystości należy przestrzegać stale i w całym mieszkaniu. Należy to czynić nie tyle ze względu na odwiedzających nas gości, ale przede wszystkim z własnej potrzeby, z umiłowania czystości i porządku, ze zrozumienia jej higienicznej i etycznej konieczności. Szczególną uwagę trzeba zwracać na porządek w kuchni, spiżarni, na czystość tych sprzętów, których używa się do przygotowywania i przechowywania pokarmów.
Zaniedbywanie czystości i porządku w częściach mieszkania, do których nikt z obcych nie zagląda, świadczy bardzo źle o gospodarzu.
Całe mieszkanie musi być systematycznie wietrzone nie tylko rano, w czasie sprzątania, lecz także w ciągu dnia. Bardzo starannie należy przewietrzać jadalnię po spożyciu obiadu (dla usunięcia zapachów kuchennych) i sypialnię przed udaniem się na spoczynek (świeże powietrze wzmacnia sen). Dobry jest zwyczaj wietrzenia sypialni przez cały dzień lub zwyczaj spania przy otwartym oknie.
Miłe wrażenie w mieszkaniu robią kwiaty, żywe w doniczkach lub też cięte w wazonach. Ożywiają one i zdobią wnętrze mieszkania, jednakże pod warunkiem, że są dobrze utrzymane i często odświeżane. Wykluczyć należy kwiaty sztuczne.
Porządku w mieszkaniu nie psują różnego rodzaju artystyczne ozdoby, porozstawiane na stołach, szafkach itd. Trzeba jednak dbać o to, by one rzeczywiście przedstawiały jakąś wartość artystyczną i były nieuszkodzone.
Powaga i godność kapłańska wymaga, by w oczy odwiedzających nas gości nie rzucały się przedmioty pospolitego użytku (pantofle wieczorne, grzebień, lustro, maszynka do golenia, nożyczki do paznokci itd.).
W każdym mieszkaniu, szczególnie zaś w mieszkaniu sługi Bożego, nie powinno być zbytecznego przepychu. Ubóstwo i skromność w urządzeniu mieszkania, jeśli tylko zachowuje się porządek i czystość, mniej razi niż przepych, chociażby najbardziej gustowny. Skromne mieszkanie jest właściwym obramowaniem życia głosicieli Ośmiu Błogosławieństw. Pamiętajmy też, że żyjemy z "wdowich groszy", nie wynośmy się przeto ponad inne stany. W sposób wyszukany i zbyt kosztowny urządzone mieszkanie, sąsiadujące często z biedą suteren i ciasnych izb, nie zgadza się z powołaniem kapłańskim.
W mieszkaniu kapłana nie może też zabraknąć przedmiotów będących świadectwem (symbolem) idei, której służy (krzyż, obrazy i figury święte, kropielnica, klęcznik, ołtarzyk domowy).