Szkaplerz karmelitański.
czyli Szkaplerz Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel.

1. Opis historyczny.
Założycielem szkaplerza karmelitańskiego jest św. Szymon Stock, generał oo. Karmelitów na górze Karmel w Palestynie. W czasach prześladowań swego zakonu wielokroć uciekał się do Matki Boskiej. 16 lipca 1251 r. objawiła mu się Ona i podając mu szkaplerz koloru brunatnego, rzekła: "Przyjmij, najukochańszy Synu, szkaplerz zakonu twego jako znak mojego Bractwa i szczególniejszej łaski dla ciebie i dla wszystkich Karmelitów. Kto umierając mieć będzie na sobie ten szkaplerz, zachowany zostanie od ognia piekielnego, jest to bowiem godło zbawienia, puklerz i tarcza przeciw wszelkim niebezpieczeństwom, rękojmia pokoju i szczególnej mej opieki do końca wieków." Od tego czasu oo. Karmelici noszą szkaplerz, a w ich ślady poszli za wiedzą Papieża ludzie świeccy, nawet królowie i książęta. Nie dość tego. Najświętsza Maryja Panna objawiła się Papieżowi Janowi XXII i przyrzekła mu nowy przywilej dla noszących pobożnie szkaplerz karmelitański, że wyzwoli z czyśćca zaraz w pierwszą sobotę po śmierci te dusze, które, za życia nosiły pobożnie ten szkaplerz. Jan XXII ogłosił te łaski światu chrześcijańskiemu dnia 3 marca 1322 r. bullą "Sabbatina", co też następcy jego po kilkakroć zatwierdzili.

2. Opis szkaplerza.
Szkaplerz karmelitański składa się z dwóch prostokątnych skrawków wełnianego sukna koloru brunatnego lub czarnego. Pierwszy kolor jest odpowiedniejszy dla odróżnienia go od szkaplerza czarnego Siedmiu Boleści. Tasiemki mogą być jakiekolwiek. Ozdoby na szkaplerzu nie są potrzebne.

3. Warunki przyjęcia i noszenia.
Przyjmować do Bractwa szkaplerza karmelitańskiego mogą tylko oo. Karmelici i kapłani przez nich upoważnieni. Władzę przyjmowania można otrzymać od generała oo. Karmelitów lub od przełożonych prowincji. - Przyjmującemu jeden i ten sam kapłan powinien poświęcić i włożyć szkaplerz. Kapłan mający ogólną władzę może sobie i wszystkim wiernym bez różnicy płci i wieku wkładać szkaplerz. - Zapisywanie imion do księgi Bractwa jest koniecznie potrzebne. (Leon XIII, 30 kwietnia 1887 r.). W dzień przyjęcia szkaplerza nie ma nikt obowiązku przystępować do Sakramentów świętych, lecz bardzo się to poleca. Dla dostąpienia odpustów konieczna jest spowiedź i Komunia św. - Szkaplerz nosi się na szyi tak, że spada na piersi i plecy, na lub pod odzieniem. Nie wolno pod utratą przywilejów nosić szkaplerza w kieszeni. - Podarty szkaplerz należy spalić. Każdy może sam sobie nowy nie poświęcony włożyć (z wyjątkiem szkaplerza Trójcy św.). Każdy kapłan może go poświęcić. - Szkaplerza nie trzeba nigdy z siebie zdejmować. Kto nie nosi przez cały dzień traci przywileje tego dnia. Można zdjąć z siebie szkaplerz biorąc kąpiel itd. lub przez krótką część dnia i nie traci się odpustów. Jeżeli ktoś zgubi szkaplerz lub nie nosi przez krótki czas, nie traci wtedy przywileju noszenia. Jeżeli ktoś nie nosi szkaplerza przez długi czas, radzi mu się przyjąć go po raz wtóry od kapłana mającego władzę. Kto nie nosi z bezbożności lub z pogardy, nie należy do Bractwa i po raz wtóry koniecznie szkaplerz powinien przyjąć. - Do uzyskania łask ogólnych z wyjątkiem przywileju sobotniego, o którym niżej, nie ma żadnych modlitw przepisanych. Jest jednak chwalebny zwyczaj mieć pod ręką i odmawiać krótkie modlitwy. Nadto poleca się częste całowanie szkaplerza, a szczególnie w pokusach, w niebezpieczeństwach i w godzinę śmierci.

4. Cel.
Celem noszenia szkaplerza karmelitańskiego jest szczególna cześć ku Najświętszej Maryi Pannie dla uproszenia od niej wszechwładnej opieki w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.

5. Przywileje i łaski.

1. Za życia.
   Noszący na sobie szkaplerz karmelitański uczestniczą we wszelkich dobrych uczynkach oo. Karmelitów i pp. Karmelitanek, to jest w ich modlitwach, postach, umartwieniach, jałmużnach itd. Uczestniczą też w zasługach wszystkich Papieży, Biskupów i kapłanów; są, synami uprzywilejowanymi Najświętszej Maryi Panny, korzystając z jej szczególnej opieki we wszystkich przygodach życia tak co do duszy jak i co do ciała. Nie ma obowiązkowych modlitw w tym celu.
   
2. W godzinę śmierci.
   Członkowie Bractwa zasługują na śmierć szczęśliwą i zachowanie od ognia piekielnego i mają prawo do odpustu zupełnego. Jest pobożnym zwyczajem odmawiać w tym celu 7 "Ojcze nasz", 7 "Zdrowaś" i "Wierzę". Pan Bóg gwałtu nie zadaje, więc zatwardziały grzesznik może się potępić, lecz z pewnością Pan Bóg sprawy tak urządzi, że w godzinę śmierci nie będzie mieć na sobie szkaplerza.
   
3. Po śmierci.
   Wpisani do szkaplerza karmelitańskiego wybawieni będą w pierwszą sobotę po śmierci z ognia czyśćcowego.
   Można dostąpić przywileju zachowania od ognia piekielnego, a nie dostąpić przywileju wybawienia z mąk czyśćcowych. By dostąpić pierwszej łaski, wystarczy nosić na sobie szkaplerz karmelitański ciągle, a szczególnie w godzinę śmierci; by dostąpić drugiej łaski, potrzeba nadto: 1) zachowywać czystość, każdy według swego stanu (wolno zmieniać stan i np. wstąpić w stan małżeński); 2) odmawiać każdego dnia całe małe oficjum o Najświętszej Maryi Pannie (nocturn, laudes, horae). Osoby odmawiające z obowiązku stanu pacierze kapłańskie nie mają żadnego innego obowiązku. Także i ci, którzy odmawiają małe oficjum tylko z obowiązku, nie potrzebują go po raz wtóry odmawiać, by dostąpić tego przywileju. Z powodu nadzwyczajnych przeszkód, jak choroby, jest każdy zwolniony od odmawiania małego oficjum. Radzi się prosić jakiegokolwiek spowiednika o zamianę tych obowiązków na inne dobre uczynki łatwe do wykonania. W przypadku zwykłych przeszkód jak braku czasu lub delikatnego zdrowia jest słuszne, że się prosi spowiednika mającego na to specjalną władzę o odpowiednią zamianę na inne dobre uczynki. - Kto przestał wypełniać wymienione warunki lub nie dochował czystości stanu, odzyskuje przywilej gdy podjął na nowo obowiązki lub pozbył się przez pokutę grzechu.

6. Uwagi ogólne o odpustach.
Przez odpust odpuszczają się nie grzechy, lecz kary doczesne. Odpust może być zupełny wszystkich kar lub cząstkowy niektórych kar. Jednego dnia można więcej dostąpić odpustów zupełnych i cząstkowych, jeżeli się wypełni warunki przepisane i w takim razie jeden dla siebie, zaś drugi można ofiarować duszom w czyśćcu. Do dostąpienia odpustu zupełnego potrzeba a) nie mieć przywiązania do żadnego nawet grzechu powszedniego, b) iść zwykle do spowiedzi (rozgrzeszenie sakramentalne jest niepotrzebne w przypadku, gdy nie ma się z czego spowiadać lub ma tylko grzechy powszednie). Spowiedź tygodniowa (7 dni) wystarcza, by dostąpić wszystkich odpustów przypadających w tygodniu, c) iść do Komunii św. Można komunikować w wigilię dnia odpustowego. Jedna Komunia św. wystarcza do dostąpienia wszystkich odpustów jednego dnia. Zwykle przepisane jest odwiedzenie brackich kościołów lub kaplic, a gdzie tych nie ma, kościołów parafialnych i modlitwy odpustowe albo 5 "Ojcze nasz" i 5 "Zdrowaś" w intencji danej przez Ojca św. o podwyższenie Kościoła, wytępienie herezji i o zgodę władców chrześcijańskich. Osoby wiodące wspólne życie mogą odwiedzić własne kościoły. Osobom chorym spowiednicy mogą wymienione warunki zamienić na inne dobre uczynki. Odpust przenosi się z uroczystością przełożoną na inny dzień. - Zaleca się, ażeby codziennie rano albo przystępując do Sakramentów św. albo odwiedzając jakiś kościół i modląc się, uczynić ogólną intencję dostąpienia wszystkich odpustów, na jakie się swymi dobrymi uczynkami zasłuży.

7. Odpusty szkaplerza karmelitańskiego.

1. Odpusty zupełne.
   
   1. W dzień przyjęcia szkaplerza.
      
   2. W uroczystość Matki Boskiej Szkaplerznej 16 lipca lub w jeden dzień oktawy. Uroczystość i odpust można obchodzić w niedziele następne.
      
   3. W godzinę śmierci.
      
   4. W jedną niedzielę każdego miesiąca, znajdując się na procesji Bractwa upoważnionej przez Biskupa. - Kto nie może znajdować się na procesji, powinien odwiedzić pobożnie kaplicę Bractwa. - Pielgrzymi, chorzy, więźniowie itd. mogą dostąpić tego odpustu, odmawiając małe oficjum o Najświętszej Maryi Pannie lub 50 "Ojcze nasz" i 50 "Zdrowaś", czyniąc akt skruchy doskonałej z postanowieniem wyspowiadania się i komunikowania, co jak najrychlej powinni wypełnić. Osoby żyjące w zgromadzeniu, a nie mające kaplicy brackiej, mogą zmówić wspólnie lub pojedynczo "Litanię do Wszystkich Świętych".
   Warunki do dostąpienia tych odpustów zupełnych: 1) Spowiedź, 2) Komunia św., 3) modlitwa w intencji danej przez Ojca św., a w godzinę śmierci trzeba wzywać ustami lub przynajmniej sercem słodkie Imię Jezus, jeżeli nie można przyjąć św. Sakramentów.
   
   
2. Odpusty zupełne mające nadto czwarty warunek: nawiedzenie kościoła karmelitańskiego lub (w razie niemożliwości) parafialnego, a gdy i to niemożliwe wypełnienie jakiego dobrego uczynku nakazanego przez spowiednika.
   1. 2 Lutego, Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny.
      4 Lutego, św. Andrzeja z Korsyn.
      19 Marca, św. Józefa,
      25 Marca, Zwiastowanie N.M.P.
      5 Maja, św. Anioła męczennika,
      16 Maja, św. Szymona Stocka,
      25 Maja, św. Magdaleny z Pazzis.
      2 Lipca, Nawiedzenie N.M.P.,
      20 Lipca, św. Eliasza proroka
      26 Lipca, św. Anny
      7 Sierpnia, św. Alberta wyznawcy,
      15 Sierpnia, Wniebowzięcia N.M.P.
      8 Września, Narodzenia N.M.P.,
      29 Września, św. Michała Archanioła.
      15 Października, św. Teresy
      8 Listopada, Niepokalanego Poczęcia N.M.P.
      
   2. We wszystkie środy całego roku.
      
   3. W trzecią niedzielę po Wielkanocy: Opieki św. Józefa.
      
   4. Za krótką adoracją Najświętszego Sakramentu w czasie nabożeństwa czterdziestogodzinnego w kościele karmelitańskim (raz w roku).
   
   
3. Odpusty cząstkowe.
   1. 5 lat i 5 kwadragen (200 dni) raz w miesiącu dla członków, którzy będą się spowiadać, komunikować i modlić w intencji danej przez Ojca św.
      
   2. 5 lat i 5 kwadragen dla tych, którzy towarzyszyli z zapaloną świecą Sakramentowi św. niesionemu do chorego i się modlili za niego,
      
   3. 3 lata i 3 kwadrageny (120 dni) odpustu dla członków Bractwa, którzy, wyspowiadawszy się, będą komunikowali w kościele lub kaplicy Bractwa i modlili się w intencji danej przez Ojca św. w jakiekolwiek święto Matki Boskiej.
      
   4. 300 dni odpustu za wstrzemięźliwość od mięsa w środy i piątki.
      
   5. 100 dni odpustu za odmówienie małego oficjum o Najświętszej Maryi Pannie.
      100 dni odpustu za towarzyszenie za pogrzebem jakiegokolwiek zmarłego, modląc się za niego.
      100 dni odpustu za wykonanie jakieś uczynku miłosierdzia, pobożności i nabożeństwa.
      
   6. 40 dni odpustu za 7 "Ojcze nasz", 7 "Zdrowaś" dla uwielbienia 7 pociech Maryi.

Wszystkie odpusty związane ze szkaplerzem karmelitańskim można ofiarować za dusze w czyśćcu.
Wszystkie ołtarze w kościołach karmelitańskie są uprzywilejowane we mszach żałobnych za dusze braci i sióstr szkaplerza.

wstecz | spis treści | dalej